Το Εσπερινό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων, σε συνεργασία με τον Δήμο Αμπελοκήπων-Μενεμένης, την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου στο Καραπάντσειο Πολιτιστικό Κέντρο, εγκαινίασε τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του 2024.
Σε μια παράσταση ανοιχτή στο κοινό απολαύσαμε τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών της θεατρικής ομάδας «Φύρδην Μίγδην» στο έργο με τίτλο «ΣΦΑΓΗ!», βασισμένο στην ομώνυμη ταινία του Ρόμαν Πολάνσκι.
Tο έργο αναφέρεται στη συμπλοκή δύο εντεκάχρονων παιδιών σε μια πλατεία και περιγράφει τη συνάντηση των γονέων τους, με πρωτοβουλία της μητέρας του θύματος, που καλεί στο σπίτι της τους γονείς του θύτη, για να συζητήσουν τον τσακωμό των παιδιών τους, με τρόπο ώριμο και πολιτισμένο. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς τα δύο ζευγάρις χάνουν τον έλεγχο, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να συμπεριφέρονται οι ίδιοι σαν «παιδιά». Οι χαρακτήρες συγκρούονται, εφευρίσκουν συμμάχους και ανακαλύπτουν τον εχθρό στο ίδιο τους το σπίτι. Τελικά θα εκραγούν, αναδεικνύοντας ως νικητή το θεό της Σφαγής.
Η εκδήλωση είχε ψυχαγωγικό αλλά και κοινωνικό σκοπό, αφού μετά το τέλος της παράστασης ακολούθησε ομιλία ενημερωτικού χαρακτήρα και ανοιχτή συζήτηση πάνω στο θέμα της βίας και των σχέσεων κακοποίησης με την ψυχολόγο και μέλος της θεατρικής ομάδας «Φύρδην Μίγδην» Ευαγγελία Καμπούρη.
Στην θεατρική παράσταση, η οποία ήταν ανοιχτή στο κοινό, παραβρέθηκε μεταξύ άλλων και ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Παύλος Κεσόγλου ο οποίος ευχαρίστησε όλους όσους συνέβαλαν στην επιτυχή διοργάνωση της παράστασης.
Η Διευθύντρια του Εσπερινού Γυμνασίου Αμπελοκήπων, αντί του τυπικού χαιρετισμού, προλόγησε την εκδήλωση διαβάζοντας και ερμηνεύοντας το παραμύθι που ακολουθεί, το οποίο η ίδια συνέγραψε για τη συγκεκριμένη εκδήλωση
και, με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, κατάφερε να μεταφέρει στο κοινό τον κοινωνικό ρόλο που επιτελεί το Εσπερινό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων, όπως και κάθε εσπερινό σχολείο.
"Μια φορά και έναν καιρό ή πολλές φορές και σε όλους τους καιρούς σε μια χώραμακρινή ή και πολύ κοντινή ζούσαν άνθρωποι συννεφιασμένοι, μαγκωμένοι, χωρίς διέξοδο. Οι άνθρωποι δεν ήταν πάντα έτσι. Μια κακιά Μάγισσα που δεν ήταν πάνταέτσι, αλλά δε βρήκε αγάπη, νοιάξιμο και αναγνώριση στέρησε από τους ανθρώπους όνειρα, ελπίδες, οράματα, γνώσεις, συναισθήματα… τους στέρησε τη χαρά τηςπαιδείας/του σχολείου και τους έδειξε μόνο την άσχημη όψη του, τους έδειξε την απουσία του…
Η παράδοση έλεγε πως η Μάγισσα ήταν κάποτε χαμογελαστή, ευγενική, πρόθυμη, δημιουργική αλλά η άσχημη συμπεριφορά των ανθρώπων και η αδιαφορία τους γιατις ανάγκες και τα αισθήματά της τη μετέτρεψαν σε μια σκοτεινή Μάγισσα πουσκορπούσε ψυχρότητα, δειλία, απελπισία, θυμό…, γιατί ήθελε ανθρώπους απαίδευτους, χωρίς στόχους, χωρίς τη δύναμη που δίνει η γνώση, χωρίς τη ζεστασιάτης μεγάλης οικογένειας του σχολείου.
Όμως, στα παραμύθια, όπως και στη ζωή τα πράγματα αλλάζουν ξαφνικά… Και έτσι ένα απόγευμα έφηβοι 16χρόνοι, απογοητευμένοι από τα βλοσυρά πρόσωπα των δασκάλων, επιθετικοί, γιατί κανείς δεν τους άπλωσε το χέρι, ενήλικοι σπρωγμένοι από νωρίς στο μεροκάματο, αναγκασμένοι να ακολουθήσουν τα θέλω των άλλων και όχι τα δικά τους, γυναίκες και άνδρες από χώρες μακρινές, με άλλη γλώσσα,άλλη θρησκεία, άλλη κουλτούρα είδαν ένα φως. Μια λάμψη τους οδηγούσε σε μια αυλή, σε ένα , ναι, σε ένα σχολείο!!! Απίστευτο! Πως έλαμπε μες στο σκοτάδι… Πώς ξέφυγε από τα νύχια της κακιάς Μάγισσας! 0 δρόμος δεν ήταν εύκολος. Η κακιά Μάγισσα έστελνε τα βέλη της: παρέες που φωνάζουν: «Έλα να δούμε μπάλα και ναπιούμε καφέ. Τι το θες το σχολείο». Την οικογένεια: ¨Παντρεμένη γυναίκα. Σπίτι καιπαιδιά. Αυτός είναι ο ρόλος σου». Την κοινωνία: «Μεγάλωσες πια. Αφού δεν έμαθες γράμματα στην ώρα σου. Τι θέλεις τώρα». Τον εαυτό σου: «Πού πάω; Πώς θα με κοιτάνε; Δεν ξέρω τίποτα! Οι καθηγητές/τριες; Θα είναι άνθρωποι;». Μεγάλα εμπόδια. Η κακιά Μάγισσα έβαλε τα δυνατά της. Όλα καταρρίφθηκαν.
Εκεί στο μικρό, ταπεινό, φωτεινό εσπερινό σχολείο, οι καθηγητές και οικαθηγήτριες είχαν χαμηλώσει το ανάστημά τους και έφτασαν στο ύψος των μαθητών/τριών τους. Η αυθεντία του εκπαιδευτικού και η υπερυψωμένη έδρα απουσίαζαν. Τα τείχη που χωρίζουν γκρεμίστηκαν. Δίπλα στα μικρά και στα μεγάλα τους παιδιά ήταν βοηθοί, καθοδηγητές, στήριγμα, αγκαλιά. Καλή η προπαίδεια και χρήσιμη. Όμως, πολύ συχνά, αφαιρούσαν το προ και έδιναν παιδεία. Τα χαμόγελα
περίσσευαν. Η ευγένεια, η καλοσύνη, το δέσιμο, το δόσιμο, το άνοιγμα ψυχής νικούσε τα όπλα της κακιάς Μάγισσας.
Και τα παιδιά, έκαναν ένα βήμα γρήγορο και ξέφυγαν από τα γαμψά νύχια της Μάγισσας. Ξεπέρασαν και το τελευταίο εμπόδιο: προκαταλήψεις, στερεότυπα, φόβίες… ξεπέρασαν τον εαυτό τους και έφτιαξαν μια νέα, δεύτερη οικογένεια, την οικογένεια του Εσπερινού. Η οικογένεια αυτή σέβεται το διαφορετικό, δίνει χώρο να ακουστούν όλες οι απόψεις, διδάσκει με λόγο, αλλά, κυρίως με έργα, καινοτομεί, ενισχύει την προσπάθεια, ακούει με προσοχή, βάζει όρια, μαλώνει και λίγο, γιατί είναι μια φυσιολογική οικογένεια, που προσφέρει αγάπη, ασφάλεια, κατανόηση, ελπίδα, λύσεις…
Αυτό είναι το Εσπερινό Γυμνάσιο Αμπελοκήπων και όλα τα εσπερινά σχολεία. Φάροι στο σκοτάδι της εποχής. Οδηγούν μικρούς και μεγάλους στο λιμάνι, στο ξέφωτο, σε μια ζωή πιο ανθρώπινη. Της νύχτας τα σπουδάγματα, της μέρας τα
οράματα. Με λίγη προσπάθεια, τα παιδιά μας κάνουν θαύματα. Συμμετέχουν με χαρά και όρεξη στις εκδηλώσεις, καταβάλουν προσπάθεια, νικούν κούραση και εμείς οι δάσκαλοι και οι δασκάλες τους γινόμαστε μαθητές και μαθήτριες. Και, πιστέψτε με, αυτά που παίρνουμε είναι πολύ περισσότερα από αυτά που δίνουμε.
Είμαστε ευλογημένοι!
Η κακιά Μάγισσα έσκυψε το κεφάλι της…η ήττα ήταν συντριπτική. Έφυγε, άφησε ήσυχο το εσπερινό σχολείο και το σκοτάδι διαλύθηκε. Και έζησε αυτή καλά και εμείς τέλεια!
Ευχαριστώ πολύ τη θεατρική ομάδα «Φύρδην-Μίγδην» για την άμεση ανταπόκριση στο κάλεσμά μας, τον Δήμο Αμπελοκήπων-Μενεμένης για τη διάθεση του χώρου, τη στήριξη και τη θερμή ανταπόκρισή του, τους/τις συναδέλφους για την αμέριστη συμπαράσταση, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο Σύλλογος Διδασκόντων/ουσών είναι δύναμη, τους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου μας για την αγάπη τους και όλους/ες εσάς που βρίσκεστε εδώ."
